برنامه ریزی و پلن های استراتژیک زندگی (2)

در قسمت قبل در مورد بخش اول یعنی تحصیلات آکادمیک و یا کار صحبت هایی کردیم. چیزی که خود من به آن اعتقاد دارم برای ورود به خیلی از حرفه ها تحصیلات آکادمیک نیاز نیست و برای تعداد زیادی هم هست و خوشبختانه امروز تفکرات گذشته در مورد شان و منزلت ندادن به افراد فاقد تحصیلات مثل گذشته وجود ندارد. تشخیص این که یک انسان کدام راه را انتخاب کند تا حد زیادی بسته به توانایی ها و شرایط خانوادگی فرد هست. البته برای بیشتر آقایون در کشور ما معضل بزرگی به اسم سربازی هست که در دو سال از بهترین سال های زندگی موجب عقب ماندن از زندگی، کار، درس، ازدواج و حرفه هست و کسانی که ادامه تحصیل را انتخاب نمی کنند با این معضل در ابتدای راه مواجه هستند. من با توجه به تجربیاتی که داشتم پیشنهاد می کنم در اول راه این معضل را حل کنند هر چند به مشکلات و آسیب های عدیده آن واقفم ولی سرگرم ساختن خود با دانشگاه به خاطر نرفتن به این دوره برای مدت محدود تنها مسکنی هست که منبع درآمدی برای دانشگاه هایی خاص و افرادی خاص در طی فرآیند این مافیا شده است و به نظر من تحت هیچ شرایطی ادامه تحصیل به خاطر نرفتن به خدمت و عدم ترک کار اصلا عاقلانه و منطقی نیست.

در مورد بخش دوم که ادامه تحصیل در چه رشته هایی باشد هم جای بحث بوده و هست. رشته های فنی دید خوبی به انسان می دهند و برای افرادی که قصد توسعه کسب و کار خانوادگی را دارند و دارای ایده و سرمایه اولیه در این رشته ها هستند مناسب است. در مورد سایر رشته ها غالبا عدم قطعیت وجود دارد. یک دهه قبل هجوم نخبگان به سمت ریاضیات بود ولی الان خیلی از آن ها که با آن موج پیش رفتند لااقل در داخل کشور وضعیت خوب و قابل قبولی ندارند و در عوض رشته های پزشکی فعلا  بازار تضمین شده ای دارند و الان این جو معکوس شده است.

جواب مورد سومی که قید شد در دو مورد اول گفته شد ولی توصیه من این است که حتی دانشجویان نظری هم جند مهارت فنی را بیاموزند.

 در مورد تاهل باز هم اولین عامل خود شما هستید. شرایط اقتصادی فعلی انگیزه به تاهل را از جوانان گرفته است و بدون شک فردی که شرایط اقتصادی و درآمدی نداشته باشد و احتمالا دانشجو باشد یا خدمت سربازی را در پیش رو داشته باشد پیشنهاد تاهل یقینا نمی تواند پیشنهاد عاقلانه ای برای او باشد ولی با همه این ها اگر شرایط اقتصادی حداقلی را دارید و با مشکلات مذکور به نوعی کنار امده اید من از سن 21 سالگی به بعد را برای شروع فرآیندهای منتهی به تاهل پیشنهاد می کنم چرا که خیلی از انرژی و توانایی و انگیزه ای که در سنین 20 تا 30 سالگی اتفاق می افتد تکرار پذیر نیست. البته نباید این را هم از یاد ببریم که سنین 20 تا 30 سالگی بهترین سن برای کسب تجارب گوناگون و پیدا کردن مسیر درست زندگی می باشد.

ادامه دارد...