#دلنوشته
در پست قبلی در مورد غرور صحبت کردم.نظرات عمومی و خصوصی که در این مورد دریافت کردم غالبا در مذمت و نکوهش غرور بود.
امروز خواستم در مورد تقدس غرور صحبت کنم.
وجه مثبت غرور چیزیه که کمتر دیده شده..غرور کرامت نفس میاره و مردانگی..
امام علی برای حفظ غرور و کرامت نفسش با چاه درد و دل می کنه و نمی خواد کسی گریشو ببینه...
البته کاری به مباحث دینی ندارم و واردش هم نمی شم چون تخصص من دین نیست.
از تجربه شخصی خودم بگم.
سال 1386 من با کلی تلاش تونستم به یه دبیرستان عالی راه پیدا کنم و اونجا تقریبا یه سر و گردن از بقیه از نظر علمی پایین تر بودم. ولی اون حس غرورم همچنان با من بود. یادمه یه امتحان ریاضی دادیم و من 7 شدم. نمره 7 از بیست و اون روز رو با یه نگاه تحقیر آمیز و یه عبارت کنایی از استادم به دفتر خاطرات زندگیم سپردم.
اون تحقیر اون قدر به من گرون اومد که از فرداش هر چی داشتم و نداشتمو کتاب ریاضیات گرفتم و تا 22 ماه هر روز بیش از 7 ساعت ریاضیات تو برنامم بود طوری که توی شهریور سال 88 بیش از 20 تا کتاب در زمینه ریاضیاتو کاملا مفهومی خوندم و تمرین کردم و به حد اشباع در این علم رسیدم و تا به امروز دیگه ریاضیات نخوندم ولی همواره در این علم حرف برای گفتن داشتم و دارم و کارنامه و عملکردم هم تایید کننده ی ادعام هستش.
#غرورـمقدس
#پست ـ آزمایشی
+غرور همیشه هم بد نیست.
++این پست آزمایشی قرار داده شده. اگه دوستان علاقه مندن اعلام کنند تا بخش #دلنوشته رو هم به سایت اضافه کنم که صرفا محتوای غیر رسمی در اون انتشار داده می شه و گاهی می تونه مفید باشه.
